نیم قرن از ارسال اولین ایمیل می‌گذرد. چرا ایمیل همچنان قبراق است؟
سؤالی پدیدار می‌شود مبنی بر اینکه چرا برخی فناوری‌ها و ایده‌های بشری صدها و هزاران سال دوام می‌آوردند، ولی برخی به سرعت از رده خارج می‌شوند؟
یکی از اندیشمندان سؤالی را مطرح کرد به این شکل که فکر می‌کنید در شهری که زندگی می‌کنید، کدام بنا احتمالا ۵۰۰ سال دیگر هم زنده و پابرجا باشد؟
نسیم طالب، نویسنده و تحلیل‌گر ریسک برجسته لبنانی-آمریکایی است که در حوزه‌ی عدم قطعیت و مباحث احتمال مطالعه کرده و کتاب‌های تأثیرگذار و مشهوری دارد. در حال حاضر استاد دانشگاه نیویورک است.
مشهورترین کتاب او «قوی سیاه» است که سال ۲۰۰۷ منتشر شده و چند ترجمه از آن به زبان فارسی نیز موجود است. در برخی از لیست‌ها، این کتاب به عنوان یکی از ۱۲ کتاب اثرگذار بعد از جنگ جهانی دوم نام برده شده.
نسیم طالب این سؤال را مطرح کرده و پاسخی که برای آن دارد این است:
اگر می‌خواهید بدانید یک چیز چه مدت دوام خواهد آورد، ابتدا از خود بپرسید چقدر از عمر آن گذشته. هرچه عمر آن بیشتر باشد، احتمال بقای آن هم بیشتر است. (البته طبیعتا این قضیه در مواردی صادق است که عمر کوتاهی ندارند.)
با این استدلال در مورد ایمیل می‌خواهیم صحبت کنیم.
اولین بار ۴۸ سال پیش از ایمیل استفاده شد.
الان حدود ۱۰ سال است که خیلی‌ها می‌گویند و تحلیل می‌کنند که ایمیل یک تکنولوژی قدیمی است که مرده یا باید بمیرد یا در حال مرگ است یا دوست داریم بمیرد! جالب آنکه در میانه‌ی همین سروصداها، آمار استفاده از ایمیل همچنان در حال رشد است و هر سال تعداد ایمیل‌های ارسالی بیشتر می‌شود و راهکارهای کاربردی مبتنی بر ایمیل نیز در حال رشد است.
مخترع ایمیل کیست؟
ری تاملینسون (Ray Tomlinson) مخترع ایمیل است. بله! ایمیل هم اختراع شده است! ریِ عزیز سه سال پیش در سن ۷۴ سالگی به دلیل حمله‌ی قلبی فوت کرد.
برگردیم به سال ۱۹۷۱. زمانی که ری تاملینسون در شرکت BBN در بوستون کار می‌کرد. او روی پروژه‌ای کار می‌کرد که هدفش ارسال پیام الکترونیک بین کامپیوترهایی در شبکه‌های مختلف بود. این پروژه بخشی از پروژه‌ی عظیم آرپانت (ARPANET) بود. آرپانت جد بزرگ اینترنتی است که الان می‌شناسیم. در دوران اوج جنگ سرد، پنتاگون به دنبال این ایده بود که شبکه‌ی عظیمی بسازد که با با تخریب بخشی از آن، بقیه‌ی قسمت‌های شبکه مانند تار عنکبوت به هم وصل باشند و کارشان را انجام دهند. آن موقع این ایده و ترس وجود داشت که اگر مثلا یک بمب اتمی بزرگ، بخشی از خاک ایالات متحده را از بین ببرد، این موضوع باعث تخریب تمام شبکه‌های ارتباطی کشور می‌شود. پنتاگون می‌خواست شبکه‌ای بسازد که در سراسر کشور پخش شود و از بین رفتن بخشی از آن، کل شبکه را از کار نیندازد.
ری تاملینسون ایمیل را به عنوان پلتفرمی برای ارسال پیام بین کامپیوترها در شبکه‌های مختلف ایجاد کرد، ولی چیزی که بیشتر باعث شهرتش شد، معرفی علامت معروف @ برای ایمیل بود. تاملینسون دنبال راهی بود که نام کاربر و نام شبکه را به هم مرتبط کند و ایده‌ی استفاده از این کاراکتر به ذهنش رسید.
دانشگاه MIT در سال ۲۰۱۱ او را به عنوان چهارمین نفر در لیست ۱۵۰ مخترع تأثیرگذار دنیای تکنولوژی قرار داد و از او تقدیر کرد.
تاملینسون یک بار گفت که به نظرش اختراع ایمیل اتفاق مفیدی بود، ولی کار خارق‌العاده‌ای نبود. او می‌گوید:
در واقع تازه در سال ۱۹۹۵ بود که یک نفر از من پرسید چی شد که ایمیل را اختراع کردی، و من به فکر فرو رفتم. من اولین فردی بودم که ایمیل ارسال کردم و بعد از آن اتفاقات زیادی برای ایمیل افتاد. به جز مورد اولین بودن، من فکر نمی‌کنم کار خاصی انجام داده باشم.
ایمیل البته به عنوان یکی از کلیدی‌ترین اجزای دنیای اینترنت و سبک زندگی مدرن جای خودش را پیدا کرد و همچنان زنده و پویاست. ابداعات بزرگی مانند SMS و فراگیر شدن شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها هم نتوانستند ایمیل را از میدان خارج کنند. تاملینسون عزیز! ممنون از لطف شما، ولی باید بگوییم که اختراع‌تان مهم است و ما هم قدرش را می‌دانیم!
اینفوگرافی روند تاریخی رشد ایمیل
